Bizim iller sessiz…
Bizim iller sensiz olamadı sevgili Barış !…
O günü hatırlıyorum da, seni son yolculuğuna uğurlayan genç-yaşlı, kadın-erkek, sağcı-solcu, muhafazakar-ilerici çoğunluk seni nasıl da bağırlarına basmışlar, geçeceğin her caddede sel olup taşmışlardı…
Çünkü sen onlar için bir umuttun, bir özlemdin !…
Sevgiye, barışa, kardeşliğe, birlikteliğe ve de doğrulara sen bir umuttun !…
Tesadüfen, sadece bir şaka ile başlayan “Cumhurbaşkanlığı” adaylığın bir anda nasıl da benimsenip, gündemin başına oturmuştu ?…
Bugün sana buraları anlatmak, hukuktan, adaletten, özürlükten, barıştan, sevgiden bahsetmek ne zor biliyor musun Barış ?…
Sana özlemimiz gittikçe büyüyor… Senin çocuklar büyüdüler, çoktan birer yağız delikanlı oldular !…
Bizler se yaşlanıyoruz be Barış !… Aklar ve buruşukluklar artıyor !… Yaşımızı hükümsüz kılan bir tek yüreğimiz dimdik bizi ayakta tutuyor !…
Direniyoruz Barış !…
Çağdaş, demokratik, ödün vermeyen güçlü, tam bağımsız, kardeşçe yaşayacağımız laik bir Türkiye için !…
Er ya da geç başaracağız bunu Barış !…
Mutlaka başaracağız !…
EPİRDEN 