Melih Erdem…
Basketbolun sembol ismi, kanlı maçların (!) tonton “Melih abi”si, “Melih Baba”sı…
Çok iyi hatırlıyorum, geçen yıllarda bir basketbol hakemi, “Hakem masasına yaslanıp 10-12 metre ilerideki ihlalleri hatasız çalabilen dünyadaki tek hakem Melih abi…” demişti…
Bir başkası, “Yaşarken efsane olmak diye buna dense gerek ?..” diye eklemiş…
80’li senelerin başları…
Spor ve Sergi Sarayı… Hani o adını pota arkasındaki tribün müdavimleri asil basketbolseverlerden Modalılardan alan meşhur “Moda Tribünü” ile daha da ünlenen, 5 bin kişilik olmasına rağmen içeriye giren 6-7 bin seyircinin portatif tribünleri neredeyse çökertecekleri, basketbol ve voleybolun dışında konser, parti kurultayları (!), sirk, buz revüsüne kadar her türlü organizasyon yükünü yıllara meydan okuyarak ta ki tadilat görüp, Cemal Reşit Rey Konser ve Kongre Salonu olana dek sırtlamış şimdilerde anılarımızda kalmış olan emektar salon…
Fast break’e “Ofsayt lan hakem !…” diyenleri, her baskette “Gooool !…” diye havaya zıplayanların da aralara sıkıştıkları şehri İstanbul’un bir zamanların en eski ve en büyük salonu…
Galatasaray – Fenerbahçe basketbol maçı…
Maçın Baş hakemi Nejat Duran… Yardımcısı Melih Erdem…
Salon saatler önce yükünü almış, kapılar kapanmış… Dışarıda da binlerce seyirci kalmış…
Polis bir yandan ulaşım yollarını kesmiş, diğer yandan da etraftaki salona girmek için hince formüller arayan (!) fanatik basket seyircisini dağıtmaya çalışıyor…
Melih Erdem‘i yolda durduruyorlar…
“Hemşerim burdan geçmek yasak !…” diyor bir polis kibarca ?…
“Benim salona girmem şart !…” diyor Melih, ekliyor “ben olmazsam maç başlayamaz !…”
Polis “ti”ye alıyor…
“Yok ya ?… Ben de valiyim ama içeride değil burada görev yapyorum !…”
Cep telefonu tabii ki yok o zamanlar…
Melih bakıyor ki muhabbet (!) uzayacak, en doğru olanı yapıyor, tarihi açıklamada (!) bulunuyor…
“Ben bu maçın hakemiyim !…”
Tabii ki iş tatlıya bağlanıyor…
Sonrası önemli mi ?…
Hadi sonucu da fısıldayayım, maçı Galatabahçe kazanıyor…
Hadi bir de konserlerimden bir nostaljik örnek vereyim…
Yıl 1975…
Bağdat Caddesi’nin meşhur Caddebostan Budak yazlık sineması…
Barış Manço konseri…
Ortalık her zaman olduğu gibi yıkılıyor…
Konserlerde en önem verdiğim şey giriş kapısı…
Kontrol edemezsen ipini koparan da selam veren de, “Ben falancayım…” diyen de dalar içeri… Bir de bakarsınız ki, içeride yer yok ama satılan bilet sayısıyla tablo (!) örtüşmüyor ?…
İşte bu yüzden o zamanlar konser kapıları tarafımdan Melih‘e emanet edilirdi…
Hani futbolda “Adam geçer, top geçmez !…” diye bir tabir vardı, yaşı kemale erenler iyi hatırlarlar ?… Bizim konser girişlerindeki sloganımız da “Melih Erdem kapıdaysa, biletini gösteren girer, biletsiz vali bile dışarıda kalır !…” idi…
Ancak o gün alışılagelmişin dışında bir tablo vardı… Satılan bilet sayısı 2200 idi, ama içeride 3500 kişi vardı ?…
Durum böyle olunca konser stresi de üstüme yüklenince konser sonrası Melih’e şaka yollu da olsa yüklendim !…
“Valla helal olsun Melih ?… Tanıdığın, tanımadığın herkesi içeri almışsın maşallah ?… Kapı girişi koridor olmuş ?…”
Koca adam yutkundu, yüzünden düşen bin parça oldu, ama yaşca benden 6 yaş büyük olmasına rağmen gıkını çıkartmadı ?… Eminim o anlarda içinden bile küfür edip, sövmemiştir bana ?…
Yıllar yılları kovaladı…
Tabii bu olay artık zaman zaman fıkra modunda çevreme yayıldı…
Derken bir gün, zamanın uyanık “Magazin Kralı” gazeteci dostum, yanına aldığı, sonradan çok büyük bir “Talk Show”cu, hatta film artisti, dizi oyuncusu olan diğer bir dostum ile bir olup, günlerce planladıkları bir senaryoyu gerçekleştirmeye muvaffak olmuşlar ?…
Caddebostn Budak Sineması’nın duvarlarında hassas bir bilirkişi keşfi (!) yaptıktan sonra, arka tarafta, duvarın en kofti ve karanlık bölümünü bulup, üç beş taşa tacizde bulunarak (!) geçilip, içeri sızılabilecek bir oyuk yaratmışlar, Allah ne verdiyse adam başı söğüşleyerek (!) içeri almışlar ?…
Bana bunu aradan tam 39 yıl geçtikten sonra 2014’te “Magazin Kralı” itiraf etmez mi ?…
Şaşırdım ama hain bir kahkaha attım… Akabinde aklıma hemen Melih’e o gün yaptığım haksızlık geldi, ne büyük eşşeklik yaptığımı düşündüm, utandım kendimden…
Melih unutmuş olabilir bunu ama benim asla unutamayacağım bir anı olarak dağarcığımdaki yerini çoktan parselledi…
Melih 45 senedir canım arkadaşım, hatta bir bakıma ağabeyim sayılır ?… Şimdiki gibi değildi hitaplar ?… Bizim zamanımızda bizlerden 1 yaş bile büyük olanlara “ağabey”, “abla” derdik, 1 yaş küçük olanlardan da aynen bunu beklerdik !…
Barış Manço‘ya yıllarca menajerlik yaparken Tamer Şahin ile birlikte sağ ve sol kollarımdı… Benden sonra da biri idari, diğeri teknik menajeri oldu…
Onlarla gurur duydum hep…
Melih hala Basketbolun içinde…
Gözlemcilik yapıyor…
Kurtalan Ekspres’in de hala emektarı…
Kısacası bir sembol…
Kurtalan Ekspres, Moğollar ve Flört grupları menajerleri Volkan Sevig önderliğinde onun için 8 eylül cuma gecesi saat 22.00’de Kadıköy Sahne’de bir araya gelecekler…
“MELİH BABA İLE ROCK & ROLL” gecesi benim açımdan da büyük anlam taşıyor…
Böylesine bir onur gecesinde Melih‘in gurur duyarak yanında olacağım… Siz saygıdeğer, duyarlı seçkin okurlarımı ve dostlarımı da beklerim ?…
Bir insan bu kadar mı sevilir ?… Bu denli mi el üstünde tutulur, eli öpülür ?…
Ama 70’i geçenlerde deviren delikanlı Melih Erdem bunu fazlasıyla hak ediyor…İri cüssesi içinde dostlukla, yardımseverlikle, iyilikle daima samimiyetle, içtenlikle çarpan, koca yaşantısında tek bir kişiyi kırmayan, incitmeyen kişiliği ve de civciv gibi bir kalbi var…
İyi ki varsın Melih ?…
İyi ki seni yarım asıra yakın bir süre önce tanımışım ?…
Yazdıklarımı alçak gönüllü benliğinle utana sıkıla okuyacaksın, biliyorum ?…
Ancak bu övgüleri fazlasıyla hak ediyorsun ?…
Sana sağlıklı ve mutlu uzun yıllar diliyorum…
Allah bu örnek kişiliğini herkese nasip etsin ?…
Buna, pek gerçekleşeceğini bilemesek de sporumuzdaki, hatta ülkemizdeki çoğunluğun gerçekten büyük ihtiyacı var !…
EPİRDEN 