“Müzik Vuruldu !…”
Evet aynı fikirdeyim….
Gerçi cinayet olarak görülmese de bu yan yana gelen 2 kelimelik vurgulamada gerçek payı çok fazla…
Bu sözün sahipleri; yılların 2 usta müzisyeni, orkestra şefleri Atilla Şimşek ve Agah Akçakıl…
Bana günümüz müziği konusunda endişelerini dile getirerek, dert yandılar…
Gelişen müzik endüstrisinin artık bilgisayara teslim olduğunu, bu yüzden müzik aletlerinin dolayısıyla müzisyenlerin değerlerinin sadece küçük bir azınlık tarafından karşılık ve değer gördüğü, eğlence yerlerinde işin kolayına kaçıldığı, ucuzcu bir zihniyetle günümüzde bırakın barlarda, artık düğünlerde bile DJ’lerin çalıştırıldığını, oysa bugün üniversitelerde bile sayısız müzisyen yetiştiğini, resmen bir müzisyen enflasyonu yaşandığını, çalışacak mekan sayısının da çok az olduğunu vurgulayan ustalar; “Günümüzde müzik anlayışı ve zevkler çok değişti, Müzikalite yok !… Günümüz modası, trendi malesef bu…
Kalite yerlerde sürünüyor. Müzik dinlenecek yer kalmadı… Gençler diskolarda ve barlarda eller havaya deşarj oluyorlar ama 68’li kuşağın, yetişkinlerin özlem duyduğu müziği dinleyeceği, dans edeceği lokal yok !… Zaten sosyo ekonomik açıdan ruh halleri de buna daveiye çıkarıyor, Müzik vuruldu…” diye dert yandılar…
Ustalara yerden göğe kadar hak veriyorum…
60’lı, 70’li yıllarda müzik zamanın mütevazi enstrumanlarıyla elit orkestra ve grupların, çok değerli müzisyenlerin ellerinden kalplerimize yol almaktaydı…
Müzikler benliğimiziz her santimetre karesinde dolaşır, sözler duygularımıza tercüman olurdu… El tutmanın özelliği, “Seni seviyorum…” demenin güzelliği vardı o yıllarda…
O yılları yaşayan bizlerin şu anda zevkine, ruhuna hitap eden müzik dileyeceğimiz, nostaljiyle kucaklaşabileceğimiz bir mekan yok maalesef… Yıllardır hayalimde piyano başı yapılan, unutulmaz parçaların, bizim kuşak ağırlıklı, gerçek solistlerden dinlenebildiği, küçük, şirin, sıcak, romantik bir mekan besliyorum…
Bilmem çok şey mi istiyorum ?…
EPİRDEN 